Hellenic Air Force F-16 Demo Team “Zeus” fot. HAF

Gwiazdy Air Show: Hellenic F-16 Demo Team

Marek Chmiel 07.08.2023 Polska Zostaw komentarz 11,050 Odsłon

Zespół Hellenic F-16 Demo Team pełni funkcję ambasadora Polemikí Aeroporía (ang. Hellenic Air Force, gr. Πολεμική Αεροπορία) – wojsk lotniczych Republiki Greckiej, demonstrując profesjonalizm i umiejętności wszystkich pilotów greckich sił powietrznych.

Znakiem wywoławczym zespołu podczas lotów demonstracyjnych jest „Zeus”, reprezentujący ojca bogów olimpijskich z mitologii starożytnej Grecji. Samolotem używanym do realizacji pokazów lotniczych jest F-16C Block 52+.

Oficjalna strona Hellenic F-16 Demo Team

Oficjalna strona Air Show Radom 2023

Greckie Siły Powietrzne

Wojska lotnicze Republiki Greckiej (ang. Hellenic Air Force, gr. Πολεμική Αεροπορία) powstały w wyniku zobowiązania, jakiego podjęła się w 1911 roku Francja na prośbę greckich władz o utworzenie greckiego lotnictwa bojowego. W sierpniu 1913 roku sformowano Kompanię Lotniczą w Salonikach, która została przekształcona we wrześniu 1915 roku w Służbę Lotniczą Wojsk Lądowych. Dzięki pomocy Wielkiej Brytanii w 1914 roku utworzony został Korpus Lotniczy Marynarki Wojennej. W grudniu 1929 roku powołano do istnienia Ministerstwo Lotnictwa, a rok później połączono i podpięto pod niego obie służby lotnicze, z czego powstał samodzielny rodzaj sił zbrojnych, które w okresie panowania monarchii nazywane były Królewskimi Greckimi Siłami Powietrznymi.

W okresie poprzedzającym wybuch II Wojny Światowej greckie lotnictwo użytkowało myśliwce PZL P.24F/G, które były również podstawowym samolotem bojowym w momencie ataku Włoch w 1940 roku. W walkach z Regia Aeronautica greccy piloci zestrzelili według różnych źródeł od 64 do 88 wrogich maszyn (w tym kilka niemieckich), przy stracie 52 lotników. Na P.24 uzyskano od 22 do 40 zwycięstw, przy utracie 19 maszyn. Jedyny grecki as z tego okresu A. Antoniuo, na P.24 uzyskał 5 zestrzeleń, zaś pilot Marinos Mitralexis otrzymał Krzyż Męstwa, najwyższe greckie odznaczenie wojskowe, kiedy po wystrzeleniu całej amunicji staranował ogon włoskiego bombowca Z.1007 bis. Do końca wojny kilku kolejnych Greków latających w barwach RAF i USAAF uzyskało status asa latając nad Afryką i Europą.

Kolejnym polskim akcentem w historii Polemikí Aeroporía jest samolot PZL M18 Dromader, którego kilkanaście egzemplarzy nadal jest użytkowanych do celów rozpoznawczych i jako samoloty pożarnicze.

Oficjalna strona Polemikí Aeroporía

Samolot wielozadaniowy F-16

Koncepcja stworzenia wszechstronnego lekkiego samolotu myśliwskiego, mogącego również w ograniczonym zakresie zwalczać cele naziemne, narodziła się w Stanach Zjednoczonych w pierwszej połowie lat 60. W 1965 roku rozpoczęły się dwa programy badawcze dotyczące przyszłego samolotu bojowego: program myśliwca przewagi powietrznej (FX) oraz programu lekkiego myśliwca dziennego Advanced Day Fighter (ADF), który w późniejszych latach przekształcił się w kultowy F-16. Dnia 6 stycznia 1972 roku Departament Obrony wysłał zaproszenie do składania ofert (RFP) do ośmiu wiodących firm lotniczych: Boeing, General Dynamics, Grumman, Fairchild, Lockheed, LTV, McDonnell Douglas i Rockwell. Z pięciu firm, które odpowiedziały, 13 kwietnia 1972 r. General Dynamics i Northrop otrzymały kontrakty na budowę prototypów do przyszłych prób porównawczych. Zwycięska propozycja General Dynamics – XF-16 – rozpoczęła historię jednego z najsłynniejszych samolotów bojowych.

Prototyp XF-16 został oblatany w 1974 roku, co zapoczątkowało bogatą i różnorodną linię wersji tej maszyny. Niektóre z nich pozostały na etapie testów, a inne weszły do produkcji seryjnej, świadcząc o wszechstronności i ewolucji tego modelu. Do tych wersji należą m.in.: YF-16 A/B, F-16CCV, F-16A i F-16B Full Scale Development, F-16B-2, F-16C, F-16D, F-16E, F-16F, F-16ADF, F-16N, TF-16N, RF-16C/F-16R, FS-X, F-16/79, F-16/101, F-16AFTI, NF-16A AFTI, F-16XL A/B SCAMP, F-16I, NF-16D (VISTA), NF-16D MATV, F-16ES oraz F-16X.

Od momentu wprowadzenia do służby w 1974 roku, F-16 zdobył sobie uznanie na całym świecie.

Najważniejsze dane taktyczno – techniczne F-16 C/D Block 52+:

długość: 15,06 m,
rozpiętość: 9,96 m,
wysokość: 4,9 m
masa własna: 8 573 kg,
maksymalna masa startowa: 19 187 kg,
napęd: Pratt & Whitney F100-PW-229 o ciągu 129,4 kN z dopalaniem.
prędkość maksymalna: ok. 2,05 Ma,
prędkość wznoszenia: 310 m/s,
zasięg do przebazowania ze zbiornikami konforemnymi: ok. 5 000 km.,
okres eksploatacji: 8 tys. godzin w powietrzu.

Na pylonie podkadłubowym możliwe jest przenoszenie zbiornika paliwa o pojemności 1135 litrów, na węzłach podskrzydłowych zbiorników o pojemności 1400 lub 2270 litrów.

Najistotniejsze elementy wyposażenia F-16:

wielofunkcyjny radar AN/APG-68(V)9,
zasobnik obserwacyjno – celowniczy AN/AAQ-33 SNIPER XR służący do wykrywania, identyfikacji, obserwacji celów naziemnych i powietrznych oraz naprowadzania uzbrojenia, kierowanego laserowo na cele naziemne,
zasobniki rozpoznania obrazowego (DB-110) firmy Goodrich,
hełmy zintegrowane z systemem celowania nahełmowego JHMCS,
symulator misji, eskadrowe urządzenia treningowe, symulatory procedur naziemnych,
zbiorniki konforemne,
zintegrowany system walki radioelektronicznej AIDEWS, którego elementami są: odbiornik wykrywający, analizujący i wypracowujący na podstawie parametrów wykrytego promieniowania radiolokacyjnego sygnały zakłócające, nadajniki sygnałów zakłócających, wyrzutnik pułapek i flar ALE-47.

Uzbrojenie:

działko M61A1 20 mm.
naprowadzane radiolokacyjnie rakiety powietrze-powietrze średniego zasięgu AIM-120C-5 (AMRAAM),
rakiety bliskiego zasięgu z głowicą samonaprowadzającą na podczerwień AIM-9X Super Sidewinder,
rakiety kierowane na podczerwień IR powietrze-ziemia AGM-65G2 Maverick,
bomby kierowane serii JDAM (Joint Direct Attack Munition) naprowadzane za pomocą systemu GPS, INS,
bomby Paveway II i III naprowadzane laserowo,
zasobniki szybujące dużego zasięgu AGM-154C JSOW (Joint Standoff Weapon) – GPS, INS;
bomby Mk82 (227 kg),
bomby Mk84 (907 kg),
pakiety instalacyjne do bomb Mk82 i Mk84 – do przekształcenia w bomby kierowane przez GPS i INS: GBU-31(V)1/B, GBU-38/B, JDAM,
pakiety instalacyjne do bomb Mk82 i Mk84 – do przekształcenia w bomby kierowane laserowo: GBU-12E/B i GBU-24 Paveway II i III,
bomby szkolne BDU-33,