Przegląd Lotniczy Aviation Revue Miesięcznik o tematyce lotniczej nagrodzony Diplome d' Honneur FAI
Prezentację śmigłowców użytkowanych w Siłach zbrojnych RP które będą prezentować swoje właściwości lotne podczas Air Show Radom 2023 rozpoczynamy od śmigłowca szkolnego PZL SW-4 Puszczyk.
PZL SW-4 powstał w latach 90. XX wieku w PZL Świdnik jako następca produkowanego na radzieckiej licencji przez wiele lat w świdnickich zakładach śmigłowca Mil Mi-2. Wojskowym użytkownikiem SW-4 są jedynie polskie Siły Powietrzne, które używają 24 maszyn w wariancie szkolnym.
Oficjalna strona Sił Powietrznych
Oficjalna strona Air Show Radom 2023
Siły Powietrzne RP
Siły Powietrzne stanowią jeden z pięciu komponentów Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, obok Wojsk Lądowych, Marynarki Wojennej, Wojsk Specjalnych oraz Wojsk Obrony Terytorialnej. Głównym ich celem jest przeprowadzanie operacji mających na celu uzyskanie dominacji w przestrzeni powietrznej oraz wsparcie innych rodzajów Sił Zbrojnych. Składają się z trzech głównych elementów: Wojsk Lotniczych, Wojsk Obrony Przeciwlotniczej oraz Wojsk Radiotechnicznych.
Pierwowzorem dzisiejszych Sił Powietrznych było lotnictwo Błękitnej Armii podczas I wojny światowej. Przed 1 lipca 2004 roku, Siły te funkcjonowały pod nazwą Wojska Lotnicze i Obrony Powietrznej (WLOP), która z kolei została utworzona 1 lipca 1990 roku poprzez połączenie dwóch różnych rodzajów sił zbrojnych: Wojsk Lotniczych oraz Wojsk Obrony Powietrznej Kraju.
PZL SW-4 Puszczyk.
W latach 80. XX wieku zrozumiano, że śmigłowiec Mi-2, produkowany od 1965 roku w WSK Świdnik na licencji, stał się przestarzałą konstrukcją. W 1980 roku rozpoczęto prace nad nowym lekkim śmigłowcem, który miał zastąpić Mi-2. Stanisław Trębacz był pierwszym konstruktorem projektu. Jednak w 1987 roku stwierdzono, że konstrukcja jest zbyt ciasna i ciężka, a proponowany napęd silnikiem GTD-350 o mocy 400 KM jest mało ekonomiczny i przestarzały. Z powodu braku odpowiedniego silnika prace zostały wstrzymane.
Prace wznowiono w 1991 roku pod kierownictwem Krzysztofa Bzówki. Dokonano licznych zmian w projekcie, takich jak powiększenie kabiny, zmiana kształtu kadłuba na bardziej aerodynamiczny oraz przeprojektowanie stateczników pionowych i poziomych, aby zwiększyć bezpieczeństwo pasażerów. Zastosowano silnik Allison 250-C20R. Pierwszy prototyp SW-4 o numerze seryjnym 600101 został uruchomiony 12 stycznia 1995 roku. Próby statyczne i dynamiczne dwóch prototypów (600101 i 600102) przeprowadzono w latach 1995–1996. W kwietniu 1996 roku powstał trzeci prototyp przeznaczony do prób w locie (nr ser.: 600103, nr rej.: SP-PZW), który odbył swój pierwszy lot 26 października 1996 roku.
W roku 1997 prototyp został zaprezentowany na salonie lotniczym Le Bourget w Paryżu. PZL Świdnik, mając do dyspozycji 440 kg udźwigu, zaproponowało kilka wariantów śmigłowca z uzbrojeniem montowanym na bokach kadłuba, ale Wojsko Polskie zainteresowało się tylko wersją szkolną i łącznikową. W 2000 roku rozpoczęto program badawczo-rozwojowy o nazwie Pogoria, mający na celu opracowanie wojskowej wersji śmigłowca. 9 listopada 2004 roku oblatano pierwszy seryjny egzemplarz SW-4 przeznaczony dla Wojska Polskiego (nr bocz. 0201, nr ser. 660201), a 15 listopada tego samego roku odbyła się jego prezentacja w Dęblinie. Po przeprowadzeniu wojskowych badań kwalifikacyjnych, pierwsze seryjne SW-4 zostały dostarczone Siłom Powietrznym 16 listopada 2006 roku (numery boczne: 0201 i 0203), a uroczystość przekazania miała miejsce w Dęblinie, w Wyższej Szkole Oficerskiej Sił Powietrznych. Po uroczystości podpisano umowę na dostawę kolejnych 22 maszyn, które miały być dostarczone w ciągu trzech lat.
