F/A-18 Hornet Display Team. fot. Puolustusvoimat - The Finnish Defence Force

Gwiazdy Air Show: F/A-18 Hornet Display Team

Marek Chmiel 02.08.2023 Polska Zostaw komentarz 14,538 Odsłon

Podobnie jak nasze Siły Powietrzne, Suomen ilmavoimat wykorzystuje do promocji umiejętności pilotażowych swoich pilotów solowe pokazy wykonane na podstawowym typie samolotu bojowego. Do tego celu wykorzystywany jest właśnie Finnish Air Force F/A-18 Hornet Display Team.

Przedstawiamy sylwetkę pilota pokazowego F/A-18 Hornet Display Team, którym w tym roku jest Kapteeni (kpt.) Henri Toppari z Hävittäjälentolaivue 11, Lapin Lennosto.
Kpt. Henri Kif Toppari służy na co dzień jako instruktor lotów i walki powietrznej w HävLLv 11. W ciągu swojej, trwającej już 11 lat służby w lotnictwie wojskowym wylatał ponad tysiąc godzin na Hornetach.

Pilot Hornet performance jest zawsze wybierany z grona najbardziej doświadczonych pilotów, muszę przyznać, że byłem zaskoczony, kiedy zostałem wybrany na to stanowisko. Myślałem, że po 11 latach służby mój pociąg do stacji „Pilot Pokazowy” już odjechał. Wybór ten jest dla mnie wielkim zaszczytem – mówi Toppari.

Pilotem rezerwowym F/A-18 Hornet Display Team jest kpt. Petteri Kairinen z Hävittäjälentolaivue 31, Karjalan Lennosto.

Informacje na temat F/A-18 Hornet Display Team można znaleźć na oficjalnej stronie Suomen ilmavoimat

Oficjalna strona Air Show Radom 2023

Fińskie Siły Powietrzne

Fińskie Siły Powietrzne (fiń. Suomen ilmavoimat) założone 6 marca 1918 roku, należą do najstarszych na świecie sił powietrznych. Najważniejszą siłę fińskich wojsk lotniczy stanowią myśliwce F/A-18 Hornet (oznaczone F-18 w służbie fińskiej), które zastąpiły MiG-21bis oraz Saab J35 Draken. Finlandia poszukiwała nowych samolotów od 1989, a w 1992 zdecydowano się na ofertę amerykańską. Umowie o wartości 3 miliardów USD towarzyszył 100% offset i transfer technologii. Rodzime zakłady Patria zmontowały 57 F-18C z 64 zamówionych samolotów (siedem dwumiejscowych F-18D potraktowano jako samoloty treningowe, aby nie przekroczyć limitu 60 samolotów bojowych). Fińskie Hornety były ostatnimi maszynami generacji C/D jakie wyprodukowano, ich dostawy zrealizowano w latach 1995–2000.

Większość floty Hornetów Fińskich Sił Powietrznych jest podzielona między Dowództwo Powietrzne Laponii (ang. The Lapland Air Command, fiń. Lapin Lennosto, skrót: LapLsto) któremu podlega 11 Dywizjon Myśliwski (Hävittäjälentolaivue 11, HävLLv 11) i Dowództwo Powietrzne Karelii (ang. The Karelia Air Command, fiń. Karjalan Lennosto, skrót: KarLsto) któremu podlega 31 Dywizjon Myśliwski (Hävittäjälentolaivue 31, HävLLv 31). Fińskie F-18 noszące wojskowe oznaczenie HN, latają na misjach szkoleniowych i policyjnych w czasie pokoju. W czasie kryzysu Hornety mają przeprowadzać operacje lotnicze w celu ochrony żywotnych aktywów państwowych, ludności cywilnej i operacji prowadzonych przez wszystkie służby mundurowe. W sytuacji kryzysowej mogą zostać wysłane do działania z rozproszonych Drogowych Odcinków Lotniskowych działających w oparciu o wydzielone odcinki autostrad.

4 kwietnia, w siedemdziesiątą czwartą rocznicę powstania NATO, Finlandia stała się trzydziestym pierwszym członkiem Sojuszu. Będąca w służbie fińskich sił powietrznych flota 62 Hornetów (55 jednomiejscowych F/A-18C i siedem dwumiejscowych F/A-18) stała się istotnym wzmocnieniem północnowschodniej flanki sojuszu. W reakcji na pogarszające się warunki bezpieczeństwa państwa, w kontekście inwazji Rosji na Ukrainę, rząd Finlandii podjął decyzję o zwiększeniu wydatków na obronność o 50%. Część tych pieniędzy trafi na projekt wymiany Hornetów, w miejsce których Suomen ilmavoimat otrzymają w latach 2025-2030 64 maszyny piątej generacji F-35A Lightning II.

Samolot wielozadaniowy F/A-18C/D Hornet

McDonnell Douglas F/A-18C/D Hornet to dwusilnikowy myśliwiec wielozadaniowy zaprojektowany w Stanach Zjednoczonych. Powstał na bazie Northropa YF-17 Cobra (projekt P-530), który przegrał rywalizację z General Dynamics F-16 Fighting Falcon na lekki myśliwiec dla USAF i krajów NATO. Dwusilnikowy projekt bardziej odpowiadał Marynarce, która potrzebowała następcy dla floty Skyhawków, Corsairów i Phantomów do zadań lekkiego myśliwca przewagi powietrznej i samolotu szturmowego. W 1975 ogłoszono wybór projektu YF-17, a w 1977 projektowany samolot nazwano F-18 Hornet. Początkowo planowano stworzenie trzech wersji: F-18A o manewrowości lepszej od F-14, A-18A o zwiększonym udźwigu do atakowania celów powierzchniowych i treningowy TF-18A.

Pierwotna jednomiejscowa wersja F/A-18A Hornet była pierwszym samolotem w siłach zbrojnych USA, który łączył w sobie samolot szturmowy (wykonujący misje takie jak bliskie wsparcie ogniowe oddziałów walczących na ziemi) i myśliwski, będąc uzupełnieniem F-14 Tomcat w lotnictwie marynarki wojennej i zastępując myśliwce F-4 Phantom używane przez Korpus Piechoty Morskiej Stanów Zjednoczonych. W wersjach C i D, dostarczanych od roku 1989, wprowadzono cały szereg modernizacji, między innymi możliwość przenoszenia nowych typów rakiet, nowy radar, urządzenia walki radioelektronicznej i mocniejsze silniki, oraz zwiększono możliwości samolotu w zakresie działań nocnych,

Szeroka gama nowoczesnego uzbrojenia, które może przenosić samolot, w połączeniu z zestawem czujników i systemami transmisji danych, umożliwia mu zarówno walkę manewrową w bezpośrednim kontakcie wzrokowym z przeciwnikiem, jaki i poza zasięgiem widzenia w każdych warunkach pogodowych i oświetleniowych. Sieciocentryczny system przetwarzania danych pola walki pozwala na prowadzenie skutecznych działań zarówno przez pojedyncze maszyny, lub grupowo przy zachowaniu pełnej bezproblemowej, dwustronnej współpracy jednostkami naziemnymi i innymi środkami obrony powietrznej.

Najważniejsze dane taktyczno – techniczne:

konstrukcja: mieszana – metal i kompozyty
rozpiętość: 12,3 m
długość: 17,10 m
wysokość: 4,7 m
masa własna: 11 200 kg
maksymalna masa startowa: 23 400 kg
napęd: 2x General Electric F404-GE-402, o ciągu78,30 kN z dopalaniem
prędkość maksymalna: 1,8 Ma
pułap: 15 000 m

Najistotniejsze elementy wyposażenia:

łącze danych: Link 16
radar dopplerowski: APG-73.
aktywny system IFF: AN/APX-111(V)
system nawigacyjny: TAMMAC (Tactical Aircraft Moving Map Capability)
zasobnik rozpoznawczy: Litening
zestaw flar i pułapek: BOL

Uzbrojenie:

do walki powietrznej:

1x działko M61 Vulcan 20 mm montowane na kadłubie
do 12 kierowanych na podczerwień pocisków krótkiego zasięgu AIM-9 Sidewinder i/lub kierowanych radarowo aktywnych pocisków średniego zasięgu AIM-120 AMRAAM

do atakowania celów naziemnych i morskich: